تعیین مکان های بهینه ی استقرار ایستگاه های آتش نشانی مطالعه ی موردی : منطقه ی 8 شهر تبریز

از میان کاربری ها و خدمات موجود در شهر، استقرار ایستگاه های آتش نشانی به دلیل اهمیت و توجه روزافزون به ارائه ی خدمات ایمنی و تسهیلات پیش گیری و مقابله با حوادث آتش سوزی در شهرها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. بدون شک خدمات رسانی به موقع ایستگاه های آتش-نشانی بیش از هر چیزی مستلزم استقرار آن ها در مکان های مناسب بوده، تا بتوانند در اسرع وقت و بدون مواجهه با موانع و محدودیت های محیط شهری از یک سو و نیز با ایجاد کمترین آثار منفی بر زندگی ساکنان شهر از سوی دیگر به محل حادثه برسند. در پژوهش حاضر با توجه به نوع ملاک های مکان یابی برای هریک از مراکز امدادرسانی و نقش های مختلف هر یک از آن ها در هنگام وقوع حادثه، ایستگاه های آتش نشانی که مهم ترین مراکز در تامین ایمنی شهر به شمار می روند؛ انتخاب شده است. سپس الگوی مکان یابی مراکز آتش نشانی براساس دوازده معیار اصلی که به ترتیب شبکه ی ارتباطی، تراکم جمعیت، اراضی بایر، مخروبه و باغات، مراکز مسکونی، جایگاه سوخت، مراکز صنعتی و کارگاهی، بازار، مراکز انبارداری، مراکز تجاری، مراکز آموزشی، مراکز بهداشتی-درمانی و مراکز مذهبی می باشد و چهل و هفت زیرمعیار با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی جهت دستیابی به پراکنش بهینه ی این کاربری در سطح منطقه ی هشت تبریز طرح ریزی گردید. سپس با وزن دهی و امتیازبندی معیارها و زیرمعیارها، بهترین مکان ها برای احداث مراکز مشخص گردید. بنابراین با به کارگیری مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و تلفیق آن با قابلیت های (gis)، برای مناطق خارج از شعاع عملکردی ایستگاه های موجود، دو ایستگاه جدید پیشنهاد گردید تا کل فضای مطالعات موردی، تحت پوشش ایستگاه های آتش نشانی قرار گیرد